H αποκοπή

Στο Μεσαίωνα, η Ιερά Εξέταση έκαιγε ζωντανούς τους ανθρώπους, όταν αμφισβητούσαν τα δόγματα τού Πάπα. Και ενώ η Δημοκρατία έκανε αυτές τις καταστάσεις να φαίνονται μακρινό κακό όνειρο, υπάρχουν σήμερα θρησκείες, που θέλουν να λέγονται "χριστιανικές", και που αν και δεν μπορούν να κάψουν ζωντανούς τους ανθρώπους, μπορούν τουλάχιστον να τους εξοντώσουν ηθικά, να τους απομονώσουν από τα άλλα τους μέλη, και να τους δημιουργήσουν πλήθος από ψυχικά, οικογενειακά και βιοτικά προβλήματα.

1. Η σκοπιμότητα τής Αποκοπής 2. Η λέξη "αποκοπή" 3. Διακανονισμός διαφορών μεταξύ αδελφών 4. Ο πόρνος τής Κορίνθου

1. Η σκοπιμότητα τής αποκοπής

Μία απ' αυτές τις θρησκείες, είναι οι αυτοαποκαλούμενοι "Μάρτυρες τού Ιεχωβά", που αν και στους έξω θέλουν να φαίνονται ανοιχτόμυαλοι και φιλελεύθεροι, στην πραγματικότητα, μέσα στην οργάνωσή τους, επικρατεί μία από τις πλέον στυγνές δικτατορίες που γνώρισε ο αιώνας μας.

Η ηγεσία τους, στην προσπάθειά της να μη μάθουν την αλήθεια τα υπόλοιπα μέλη της, από αυτούς που έφυγαν από την οργάνωση επειδή γνωρίζουν την απάτη, ανακάλυψε τη λύση τής "αποκοπής". Πρόκειται για κάτι που θυμίζει αφορισμό, όμως είναι κάτι διαφορετικό.

Ο αποκομένος, μετά από παράνομα ιεροεξεταστικά θρησκευτικά δικαστήρια, απομονώνεται, διασύρεται, συχνά χάνει τη δουλειά του και διαλύεται η οικογένειά του, χάνει τους φίλους του που είναι μέλη τής οργάνωσης, και κανείς από αυτούς δεν επιτρέπεται να του μιλάει, επί ποινή "αποκοπής", με τις ίδιες συνέπειες. Με τον τρόπο αυτό, η οργάνωση τής Σκοπιάς όχι μόνο απομονώνει το επικίνδυνο πρώην μέλος της, αλλά επίσης μπορεί να λέει ότι δήθεν "είναι καθαρή οργάνωση, επειδή αποκόπτει όλα τα σάπια μέλη της".

Για τις παραπάνω σκοπιμότητές της όμως, απορρίπτει το λόγο τού Χριστού, που λέει: "τον ερχόμενο προς εμένα, δεν θα τον διώξω έξω", και επίσης την εντολή του, ότι κανείς δεν έχει το δικαίωμα να αποκόπτει άλλους, "πριν από τη συντέλεια, όπου τότε η αποκοπή θα γίνει από αγγέλους". (Ιωάννης 6/ε΄ 37. Ματθαίος 13/ιγ΄ 28 - 30, 38 - 41). Επειδή την αποκοπή η εταιρία Σκοπιά ισχυρίζεται ότι τη στηρίζει σε εδάφια τής Αγίας Γραφής, στη συνέχεια θα αποδείξουμε ότι αυτοί οι ισχυρισμοί είναι ψευδείς, και πως τα χρησιμοποιούμενα από τη Σκοπιά εδάφια, διαστρέφονται.

2. Η λέξη "αποκοπή"

Η λέξη "αποκοπή", υπάρχει στην Καινή Διαθήκη έξι φορές, και από αυτές, μόνο μία φορά αναφέρεται σε πρόσωπα. Ακόμα και σε αυτή τη μία φορά όμως, είναι σαφές ότι δεν αναφέρεται στην τακτική τής εταιρίας Σκοπιά. Όπως και η ίδια η οργάνωση τής Σκοπιάς παραδέχεται, η λέξη στους Γαλάτας 5/ε΄ 12, έχει την ένοια τού "ευνουχισμού".

Το χωρίο λέει: "Όφελον και αποκόψονται οι αναστατούντες υμάς". Δηλαδή, εδώ ο απόστολος εύχεται αυτοί που αναστατώνουν την Εκκλησία, να ευνουχιστούν, δηλαδή να παραμείνουν πνευματικά άτεκνοι. Με άλλα λόγια, να μην αφήσουν πνευματικούς απογόνους όμοιους με αυτούς. Έτσι λοιπόν, ως προς τη λέξη, η οργάνωση τής Σκοπιάς αυθαιρετεί, και δεν υπάρχει τίποτα τέτοιο στην Αγία Γραφή.

3. Διακανονισμός διαφορών μεταξύ αδελφών

"Μπορεί να μην αναφέρεται στην Αγία Γραφή η λέξη "αποκοπή", αλλά από πολλά εδάφια διαγράφεται η λειτουργία τής αποκοπής". Μπορεί να απαντήσει κάποιος οπαδός τής Σκοπιάς.

Ας δούμε λοιπόν μερικά εδάφια, και ας τα αναλύσουμε με συντομία, ώστε να γκρεμιστεί κάθε βάση για την αντιχριστιανική αυτή πρακτική.

Ένα πρώτο χωρίο, είναι το: Ματθαίος 18/ιη΄ 15 - 17: "15. Εάν δε αμαρτήση εις σε ο αδελφός σου, ύπαγε έλεγξον αυτόν μεταξύ σου και αυτού μόνου. Εάν σου ακούση, εκέρδησας τον αδελφόν σου. 16. Εάν δε μη ακούση, παράλαβε μετά σου έτι ένα ή δύο, ίνα επί στόματος δύο μαρτύρων ή τριών σταθή παν ρήμα. 17. Εάν δε παρακούση αυτών, ειπέ τη Εκκλησία. Εάν δε και τής Εκκλησίας παρακούση, έστω σοι ώσπερ ο εθνικός και ο τελωνης".

Εδώ, η εταιρία Σκοπιά βλέπει ότι μιλάει για αποκοπή, επειδή λέει: "έστω σοι ώσπερ ο εθνικός και ο τελωνης". Επειδή λοιπόν οι Εβραίοι απέφευγαν τους εθνικούς και τους τελώνες, πιστεύουν ότι πρέπει να μη μιλούν σε όσους φεύγουν από την οργάνωσή τους.

Τα εδάφια αυτά όμως, λένε άλλα:

α. Το θέμα, δεν είναι η συμπεριφορά προς τους αμαρτάνοντες, αλλά οι σχέσεις μεταξύ δύο ομοπίστων. Λέει: "Εάν δε αμαρτήση εις σε ο αδελφός σου". Αυτό λοιπόν, είναι κάτι που δεν ενδιαφέρει σε πρώτη φάση την Εκκλησία, αλλά τους δύο που έχουν διαφορές. Μάλιστα, ο Κύριος Ιησούς Χριστός συμβουλεύει λίγο πιο κάτω, στα εδάφια 21,22, "Εάν δε αμαρτήση εις σε ο αδελφός σου", να τον συγχωρήσεις "εβδομηκοντάκις επτά φορές", και όχι να τρέχεις να τον καταδώσεις στους Πρεσβυτέρους, όπως συνηθίζουν οι Μάρτυρες τής Σκοπιάς, ακόμα και αν η αμαρτία του δεν τους αφορά!

β. Ο σκοπός δεν είναι να διωχθεί ο αμαρτωλός, με σκοπό να λένε οι υπόλοιποι ότι δήθεν "έχουν καθαρή εκκλησία, και διώχνουν τους αμαρτωλούς", αλλά "να κερδηθεί ο αδελφός σου". Αυτό φαίνεται και στα προηγούμενα εδάφια, όπου στα εδάφια 12 - 14, αναφέρεται ότι "πρέπει να αφήσεις τα 99 πρόβατα, για να βρεις το ένα που πλανήθηκε", και όχι να το κλωτσάς, για να δείχνεις μία βιτρίνα από 99 υγιή πρόβατα.

γ. Το αν θα κληθούν μάρτυρες κατηγορίας, και αν θα φτάσει το θέμα στην Εκκλησία, δεν είναι θέμα τών Πρεσβυτέρων τής Εκκλησίας, (όπως κάνει η οργάνωση τής Σκοπιάς), αλλά του θιγομένου, καθώς αυτός είναι που κινεί τη διαδικασία.

δ. Δε λέει να το πει στους Πρεσβυτέρους, αλλά δημόσια "στην Εκκλησία". Έτσι θα μπορεί ο καθένας να δει ποιος έχει δίκηο. Σε αντίθεση, η εταιρία Σκοπιά, δικάζει τον κατηγορούμενο, και μάλιστα κεκλεισμένων τών θυρών, ούτως ώστε, κανείς δεν μπορεί να ξέρει αν ο κατηγορούμενος αδικείται.

ε. Δεν διώχνεται από την εκκλησία ο ανυπάκουος, αλλά η διαφορά του παραμένει μεταξύ αυτού και τού κατηγόρου του. Λέει: "Έστω σοι ως ο εθνικός και ο τελώνης". Για τον κατήγορό του θα είναι ως ο εθνικός και ο τελώνης, και όχι για την υπόλοιπη Εκκλησία. Αντιθέτως η εταιρία Σκοπιά, αναγκάζει όλα τα μέλη της, να μη μιλούν στον κατηγορούμενο, επί ποινή αποκοπής τους.

στ. Αν και ο εθνικός και ο τελώνης ήταν πρόσωπα προς αποφυγήν για τους Εβραίους, οι Χριστιανοί δεν τους έβλεπαν ως μολυσμένους. Τους έβλεπαν ως ασθενείς συνανθρώπους τους, που είχαν ανάγκη βοηθείας. Γι' αυτό ο Ιησούς Χριστός κατηγορείτο ότι κάνει παρέα με αμαρτωλούς και τελώνες, και γι' αυτό οι Χριστιανοί κήρυταν και στους εθνικούς. Συνεπώς, δεν εννοεί ότι δεν έπρεπε να τους μιλούν. Απλώς, ο κατήγορός του θα έπρεπε να τον βλέπει ως έναν αμαρτωλό και χρειάζοντα βοήθεια άνθρωπο, όμοια με έναν άπιστο.

4. Ο πόρνος τής Κορίνθου

Ένα ακόμα χωρίο που χρησιμοποιούν, βρίσκεται στην Α΄ Κορινθίους 5/ε΄ 1 - 13. Εκεί, μιλάει για κάποιον Χριστιανό τής Εκκλησίας τής Κορίνθου, που είχε ερωμένη "τη γυναίκα τού πατέρα του", πράγμα που "ούτε μεταξύ τών απίστων δεν γινόταν". Ο απόστολος Παύλος λοιπόν, τους λέει ότι πρέπει "να τον διώξουν από την Εκκλησία", "και να τον παραδώσουν στο Σατανά, εις όλεθρον τής σαρκός, ίνα το πνεύμα σωθή εν τη ημέρα τού Κυρίου".

Φυσικά, το πνεύμα που αναφέρεται εδώ, δεν είναι το Άγιο Πνεύμα που λέει η Σκοπιά, επειδή εκείνου που είναι η αναφερόμενη "σάρκα", είναι και το αναφερόμενο "πνεύμα". Αυτή είναι και η μόνη ερμηνεία που μπορεί να γίνει, για να είμαστε συνεπείς με την Ελληνική γλώσσα. Δεν είναι σωστός λοιπόν ο ισχυρισμός τής Σκοπιάς, ότι πρόκειται για το Πνεύμα τής Εκκλησίας. Αν επρόκειτο για το Πνεύμα τής Εκκλησίας, ποτέ δεν θα υπήρχε Πνεύμα στην Εκκλησία, επειδή πάντοτε κάποιος κρύβει κάποια αμαρτία από τους άλλους.

Απλώς, με την παράδοσή του στο Σατανά, ο αμαρτωλος, θα είχε κάποιο σαρκικό πρόβλημα υγείας, που θα τού υπενθύμιζε την αμαρτία του, ώστε να διορθωθεί από αυτό τον "όλεθρο τής σαρκός", και θα οδηγείτο σε μετάνοια, ώστε "να σωθεί το πνεύμα" του, και όχι το Πνεύμα τής Εκκλησίας.

Όταν ο απόστολος Παύλος λέει στο εδάφιο 9 και 11: "να μη συναναμίγνυσθαι" με τους αμαρτωλούς αδελφούς, δεν εννοεί απλώς: "μη συναναστρέφεσθε". Το "μη συναναμίγνυσθε", σημαίνει "μη γίνεστε ένα μίγμα μαζί του". Πρόκειται λοιπόν για εξαιρετικά συχνή και ένθερμη συναναστροφή. Και πότε κυρίως οι Χριστιανοί γίνονται ένα μίγμα μεταξύ τους; Αυτό γίνεται κυρίως στη Θεία Κοινωνία. Εκεί, οι Χριστιανοί λαβαίνοντας το σώμα και το αίμα τού Κυρίου, γίνονται όλοι ένα σώμα, και ένα αίμα, με τον Κύριο και μεταξύ τους. Συναναμίγνυνται με τον Κύριο, και μεταξύ τους. "Ότι είς άρτος, έν σώμα οι πολλοί εσμεν, οι γαρ πάντες εκ τού ενός άρτου μετέχομεν". (Α΄ Κορινθίους 10/ι΄ 17).

Ο απόστολος λοιπόν, ζήτησε να πάψει η συχνή συναναστροφή με τον αμαρτήσαντα, αλλά και να μη κοινωνάει, όπως κάνει ως σήμερα η Εκκλησία για τους βαρειά αμαρτήσαντες. Το ίδιο ακριβώς σημαίνει και η φράση: "εξάρατε τον πονηρόν εξ υμών αυτών", στο εδάφιο 13. "Εξ υμών" δηλαδή ποιών; Μα μιλάει για εκβολή από την Εκκλησία τής Κορίνθου. Και πότε οι Χριστιανοί φανερώνονται ως Εκκλησία, δηλαδή ως "σώμα Χριστού"; Αυτό γίνεται πάλι στη Θεία Μετάληψη.

Ο απόστολος Παύλος λοιπόν, δεν τους λέει να μη του μιλούν. Τους λέει να μη τον δέχονται ανάμεσά τους ως Εκκλησία, όταν Κοινωνούν, και να μην έχουν συχνή και θερμή παρέα μαζί του. Δεν θα έπρεπε να γίνουν μαζί του ένα μίγμα. Σε κάθε περίπτωση όμως, θα ήταν πρόθυμοι να του δείξουν την αγάπη τους, και να τον βοηθήσουν, και κανείς δεν θα εξανάγκαζε τους υπολοίπους να μη τον χαιρετούν και να μη του μιλούν, όπως κάνει η εταιρία Σκοπιά. Οι Χριστιανοί θα ήταν ελεύθεροι να αποφασίσουν.

Έτσι, όχι όλοι, αλλά "οι περισσότεροι" δέχτηκαν να αποφεύγουν τη συχνή συναναστροφή μαζί του. (Β΄ Κορινθίους 2/β΄ 6). Θα έπρεπε "να μη τρώνε" μαζί του, όχι για να δείχνουν βιτρίνα στους έξω, αλλά για δική τους ασφάλεια, και δική του διόρθωση, επειδή το φαγητό με κάποιον, είναι η κατ' εξοχήν εκδήλωση φιλίας μαζί του. Δεν θα έπαυαν όμως ποτέ να τον θεωρούν συγχριστιανό τους. (Β΄ Θεσσαλονικ. 3/γ΄ 14,15).