Η
Ορθοδοξία είναι η δύναμή μας - Πολλοί από εμάς δεν γνωρίζουμε και πολλά
από θεολογία κι ένας από αυτούς είμαι και εγώ. Από τα λίγα πράγματα που
γνωρίζω, όμως, είναι ότι αυτό που μας ξεχωρίζει ως Ορθόδοξους
Χριστιανούς από τους Καθολικούς, τους Προτεστάντες και άλλους
ετερόδοξους Χριστιανούς είναι ότι η πίστη μας δεν είναι ακόμη μια άλλη
θρησκεία, αλλά η αλήθεια.
Η Εκκλησία μας είναι η Εκκλησία του Χριστού την οποία κρατάμε ζωντανή
από τότε που ο Χριστός μας την άφησε παρακαταθήκη δια μέσου των
αποστόλων του. Γι’ αυτό η Ορθοδοξία δεν μπορεί να ζήσει έξω από την
Εκκλησία και η Εκκλησία δεν μπορεί να ζήσει έξω από τη Ορθοδοξία.
Μέσα από την Εκκλησία μας και μέσα από την Ορθοδοξία μας, εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί μπορούμε να φθάσομε στη θέωση και η θέωση δεν είναι τίποτα άλλο παρά η ένωσή μας με τον δημιουργό μας, τον Θεό. Για να γίνει εφικτό αυτό εμείς θα πρέπει να εξαγνίζουμε τη ψυχή μας από την αμαρτία μέσω της προσευχής και μέσα από τα μυστήρια της Εκκλησίας μας. Η θέωση μας και η ικανότητά μας να δούμε και να νιώσουμε τον Θεό μέσα μας είναι μια εμπειρική κατάσταση η οποία δεν ταυτίζεται με το μυαλό και τη διανόηση μας αλλά με το πνεύμα και τη ψυχή μας. Όσο πιο μακρυά ζούμε από την Εκκλησία, τόσο πιο μακρυά ζούμε από τον Θεό και μόνο μέσα από τα μυστήρια της Εκκλησίας και τη συλλογική και ατομική προσευχή μπορούμε να φθάσουμε στη θέωση. Η ικανότητά μας προς στη θέωση υπάρχει μέσα από την ησυχαστική παράδοση της Εκκλησίας μας και είναι μόνο από εκεί που μπορούμε να την αντλήσουμε.
Αντίθετα από την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία μας, ο Δυτικός Χριστιανισμός προσπαθεί να καταλάβει τα θεία και να αποδείξει την ύπαρξη του Θεού με τον ορθολογισμό και τη διάνοια του μυαλού. Έτσι η θέωση του ανθρώπου παραγνωρίζεται και ο άνθρωπος ο ίδιος εγκλωβίζεται μέσα στις αμαρτίες του με τον ίδιο τρόπο που ο Χριστός εγκλωβίζεται πάνω στο Σταυρό. Αυτός είναι ο θεολογικός ακαδημαϊσμός που φαρμακώνει τη ψυχή του ανθρώπου και τον στέλνει σε αδιέξοδο το οποίο με τη σειρά του φέρνει την απελπισία.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία μας όμως δεν μένει προσκολλημένη πάνω στις αμαρτίες και τις τύψεις που φθείρουν τη ψυχή και το σώμα του ανθρώπου, αλλά και ούτε πάνω στη Σταύρωση του Χριστού. Το κεντρικό σημείο της Ορθοδοξίας είναι η Ανάσταση. Χωρίς την Ανάσταση του Χριστού και του ανθρώπου δεν υπάρχει Ορθοδοξία. Έτσι, όπως ο Χριστός αναστήθηκε, το ίδιο μπορούμε να κάνουμε και εμείς μέσω της θέωσής μας με τον Δημιουργό μας. Η Εκκλησία μας λοιπόν λειτουργεί ως θεραπευτήριο για τον άνθρωπο αφού με την εξυγίανση της ψυχής μας, όχι μόνο γίνεται εφεκτική η δική μας Ανάσταση αλλά καταφέρνουμε να δούμε και να νιώσουμε και τον ίδιο το Θεό. Γι’ αυτό άλλωστε οι Πατέρες της Εκκλησίας μας ονομάζουν θεολογία όχι τη νοητική γνώση του Θεού όπως οι Δυτικοί, αλλά την ικανότητα να δούμε τον Θεό εμπειρικά και να ενωθούμε μαζί του.
Η ανάγκη του ανθρώπου να ενωθεί με τον Θεό είναι έμφυτη αφού πριν τη πτώση μας ζούσαμε κατά φύσην και όπως είναι ο Θεός τέλειος έτσι ήμασταν και εμείς οι άνθρωποι. Με την πτώση μας, ζούμε πλέον όλοι μας παρά φύσην, αφού αποκοπήκαμε από τον Δημιουργό μας και είμαστε χωμένοι μέσα στις αμαρτίες και τα πάθη μας. Ο Θεός επειδή μας αγαπά, μας συγχωρεί και μας δίνει την δυνατότητα να ξαναενωθούμε μαζί του για να γίνουμε και πάλι τέλειοι άνθρωποι. Γι’ αυτό το λόγο αλώστε ήρθε ο Χριστός στη γη και Σταυρώθηκε, για να μας σώσει από τις αμαρτίες μας και να μας ενώσει και πάλι με τον Θεό.
Ο Δυτικός Χριστιανισμός μέσα από τον ορθολογισμό «σκότωσε» τον Θεό και αντί να εξυψώσει τον άνθρωπο προς τα ουράνια και στη θέωση του με τον Δημιουργό του, κατέβασε και έφερε τον Θεό και τον τοποθέτησε μέσα στα μέτρα και τη περιορισμένη αντίληψη της ανθρώπινης διάνοιας. Ως επακόλουθο τον βούτηξε στο βούρκο της ανθρώπινης απελπισίας που συνεπάγεται από την αδυναμία του ανθρώπου να αντικαταστήσει τον Θεό και να γίνει ο ίδιος Θεός χωρίς τον Θεό.
Στις δύσκολες μέρες που περνούμε ως Έθνος, εμείς οι Έλληνες θα μπορούσαμε να πέσουμε μέσα σ’ αυτή την απελπισία για τον μέλλον μας ως άτομα και ως λαός, όμως εμείς έχουμε την Ορθόδοξη πίστη μας η οποία μας ενδυναμώνει και μας απεγκλωβίζει από τον Σταυρό που περνούμε για να μας οδηγήσει στην Ανάσταση και την θέωσή μας με τον ουράνιο Πατέρα μας. Από την Ορθοδοξία μας θα πάρουμε την δύναμή μας και από εκεί θα αντλήσουμε το σθένος ν’ αντέξουμε ακόμη ένα από τα πολλά δεινά που περάσαμε κάτω από τόσους βάρβαρους εισβολείς και κασταστροφείς του έθνους μας και του πολιτισμού μας. Όμως με τη πίστη μας στο Θεό και την Ορθοδοξία αντέξαμε και θ’ αντέξουμε και πάλι επειδή εμείς οι Έλληνες γνωρίζουμε πολύ καλά ότι μετά τη Σταύρωση, έρχεται πάντα η Ανάσταση.
Η Ορθοδοξία είναι η δύναμή μας και αυτό ίσως να είναι και το μεγαλύτερό μυστικό της αντοχής μας, κάτι που οι Δυτικοί δεν μπορούν με τίποτα να διανοηθούν μέσα από τον ορθολογισμό τους.
Αυτές είναι δικές μου προσωπικές τοποθετήσεις και επειδή δεν γνωρίζω και πολλά από θεολογία, αν έχω λάθος και είστε Ορθόδοξοι θεολόγοι, συγχωρέστε με και διορθώστε με.
Μέσα από την Εκκλησία μας και μέσα από την Ορθοδοξία μας, εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί μπορούμε να φθάσομε στη θέωση και η θέωση δεν είναι τίποτα άλλο παρά η ένωσή μας με τον δημιουργό μας, τον Θεό. Για να γίνει εφικτό αυτό εμείς θα πρέπει να εξαγνίζουμε τη ψυχή μας από την αμαρτία μέσω της προσευχής και μέσα από τα μυστήρια της Εκκλησίας μας. Η θέωση μας και η ικανότητά μας να δούμε και να νιώσουμε τον Θεό μέσα μας είναι μια εμπειρική κατάσταση η οποία δεν ταυτίζεται με το μυαλό και τη διανόηση μας αλλά με το πνεύμα και τη ψυχή μας. Όσο πιο μακρυά ζούμε από την Εκκλησία, τόσο πιο μακρυά ζούμε από τον Θεό και μόνο μέσα από τα μυστήρια της Εκκλησίας και τη συλλογική και ατομική προσευχή μπορούμε να φθάσουμε στη θέωση. Η ικανότητά μας προς στη θέωση υπάρχει μέσα από την ησυχαστική παράδοση της Εκκλησίας μας και είναι μόνο από εκεί που μπορούμε να την αντλήσουμε.
Αντίθετα από την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία μας, ο Δυτικός Χριστιανισμός προσπαθεί να καταλάβει τα θεία και να αποδείξει την ύπαρξη του Θεού με τον ορθολογισμό και τη διάνοια του μυαλού. Έτσι η θέωση του ανθρώπου παραγνωρίζεται και ο άνθρωπος ο ίδιος εγκλωβίζεται μέσα στις αμαρτίες του με τον ίδιο τρόπο που ο Χριστός εγκλωβίζεται πάνω στο Σταυρό. Αυτός είναι ο θεολογικός ακαδημαϊσμός που φαρμακώνει τη ψυχή του ανθρώπου και τον στέλνει σε αδιέξοδο το οποίο με τη σειρά του φέρνει την απελπισία.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία μας όμως δεν μένει προσκολλημένη πάνω στις αμαρτίες και τις τύψεις που φθείρουν τη ψυχή και το σώμα του ανθρώπου, αλλά και ούτε πάνω στη Σταύρωση του Χριστού. Το κεντρικό σημείο της Ορθοδοξίας είναι η Ανάσταση. Χωρίς την Ανάσταση του Χριστού και του ανθρώπου δεν υπάρχει Ορθοδοξία. Έτσι, όπως ο Χριστός αναστήθηκε, το ίδιο μπορούμε να κάνουμε και εμείς μέσω της θέωσής μας με τον Δημιουργό μας. Η Εκκλησία μας λοιπόν λειτουργεί ως θεραπευτήριο για τον άνθρωπο αφού με την εξυγίανση της ψυχής μας, όχι μόνο γίνεται εφεκτική η δική μας Ανάσταση αλλά καταφέρνουμε να δούμε και να νιώσουμε και τον ίδιο το Θεό. Γι’ αυτό άλλωστε οι Πατέρες της Εκκλησίας μας ονομάζουν θεολογία όχι τη νοητική γνώση του Θεού όπως οι Δυτικοί, αλλά την ικανότητα να δούμε τον Θεό εμπειρικά και να ενωθούμε μαζί του.
Η ανάγκη του ανθρώπου να ενωθεί με τον Θεό είναι έμφυτη αφού πριν τη πτώση μας ζούσαμε κατά φύσην και όπως είναι ο Θεός τέλειος έτσι ήμασταν και εμείς οι άνθρωποι. Με την πτώση μας, ζούμε πλέον όλοι μας παρά φύσην, αφού αποκοπήκαμε από τον Δημιουργό μας και είμαστε χωμένοι μέσα στις αμαρτίες και τα πάθη μας. Ο Θεός επειδή μας αγαπά, μας συγχωρεί και μας δίνει την δυνατότητα να ξαναενωθούμε μαζί του για να γίνουμε και πάλι τέλειοι άνθρωποι. Γι’ αυτό το λόγο αλώστε ήρθε ο Χριστός στη γη και Σταυρώθηκε, για να μας σώσει από τις αμαρτίες μας και να μας ενώσει και πάλι με τον Θεό.
Ο Δυτικός Χριστιανισμός μέσα από τον ορθολογισμό «σκότωσε» τον Θεό και αντί να εξυψώσει τον άνθρωπο προς τα ουράνια και στη θέωση του με τον Δημιουργό του, κατέβασε και έφερε τον Θεό και τον τοποθέτησε μέσα στα μέτρα και τη περιορισμένη αντίληψη της ανθρώπινης διάνοιας. Ως επακόλουθο τον βούτηξε στο βούρκο της ανθρώπινης απελπισίας που συνεπάγεται από την αδυναμία του ανθρώπου να αντικαταστήσει τον Θεό και να γίνει ο ίδιος Θεός χωρίς τον Θεό.
Στις δύσκολες μέρες που περνούμε ως Έθνος, εμείς οι Έλληνες θα μπορούσαμε να πέσουμε μέσα σ’ αυτή την απελπισία για τον μέλλον μας ως άτομα και ως λαός, όμως εμείς έχουμε την Ορθόδοξη πίστη μας η οποία μας ενδυναμώνει και μας απεγκλωβίζει από τον Σταυρό που περνούμε για να μας οδηγήσει στην Ανάσταση και την θέωσή μας με τον ουράνιο Πατέρα μας. Από την Ορθοδοξία μας θα πάρουμε την δύναμή μας και από εκεί θα αντλήσουμε το σθένος ν’ αντέξουμε ακόμη ένα από τα πολλά δεινά που περάσαμε κάτω από τόσους βάρβαρους εισβολείς και κασταστροφείς του έθνους μας και του πολιτισμού μας. Όμως με τη πίστη μας στο Θεό και την Ορθοδοξία αντέξαμε και θ’ αντέξουμε και πάλι επειδή εμείς οι Έλληνες γνωρίζουμε πολύ καλά ότι μετά τη Σταύρωση, έρχεται πάντα η Ανάσταση.
Η Ορθοδοξία είναι η δύναμή μας και αυτό ίσως να είναι και το μεγαλύτερό μυστικό της αντοχής μας, κάτι που οι Δυτικοί δεν μπορούν με τίποτα να διανοηθούν μέσα από τον ορθολογισμό τους.
Αυτές είναι δικές μου προσωπικές τοποθετήσεις και επειδή δεν γνωρίζω και πολλά από θεολογία, αν έχω λάθος και είστε Ορθόδοξοι θεολόγοι, συγχωρέστε με και διορθώστε με.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου